Kérdése van? 30 42208002
Shilajit (łac. Asphaltum punjabianum) to prozdrowotna substancja mineralno-organiczna tworząca naloty na górskich skałach. Wśród lokalnych społeczności występuje wiele określeń opisywanej materii. Nazywana jest między innymi mumio, mumijo, giri, jatu, shilajatu czy hajarul-musa.
Shilajit występuje w kilku pasmach górskich świata. Substancja została odkryta na stromych formacjach skalnych Himalajów subkontynentu indyjskiego (wysokość między 1000 a 5000 metrów n.p.m.). Mumio znaleziono także w Rosji (góry Ałtaj), Norwegii, Chile (pasmo górskie Andów) i na terenach górskich kilku innych państw świata.
Skład chemiczny mumio pozyskanego z poszczególnych regionów górskich świata wykazuje różnice. Ma na to wpływ rodzaj materii roślinnej, która uległa rozpadowi, właściwości geologiczne skał, na których powstaje surowiec, wysokość występowania mumio nad poziomem morza, a także panujące warunki pogodowe – wilgotność i temperatura.
Masa organiczna Asphaltum punjabianum jest tworzona głównie przez humus (ok. 80-85%) oraz niehumusowe komponenty organiczne. Wśród materiału humusowego wyróżnia się kwasy fulwowe, kwasy huminowe i huminy. Niehumusowe substancje organiczne stanowią m.in. mieszaniny aromatycznych, alifatycznych kwasów alicylowych o niskiej masie cząsteczkowej oraz związki heterocykliczne zawierające azot i siarkę. Uwagę biologów przykuwają głównie związki takie jak utlenione dibenzo-alfa-piryny (DBP) oraz hydroksyacetofenony (HAPS). Składnikami shilajit są: kwas benzoesowy i kwas hipurowy oraz ich sole, kwasy tłuszczowe, ichtiol, kwas elagowy, żywica, triterpeny, sterole, aromatyczne kwasy karboksylowe, 3,4-benzokumaryny, aminokwasy (zarówno egzogenne, jak i endogenne), fosfolipidy, związki fenolowe, witaminy, olejek eteryczny, polifenole, lateks i gumy.
Każde opakowanie zawiera mikro łyżeczkę.
Wszystkie treści znajdujące się w aukcji opierają się na ogólnodostępnych informacjach i w żadnym wypadku nie stanowią porady medycznej czy farmaceutycznej. Dokładamy wszelkich starań, aby wszystkie informacje dostarczały rzetelną i aktualną wiedzę.
Na podstawie art. 3 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 2015/2283 „nowa żywność” oznacza żywność, której nie stosowano w znacznym stopniu w Unii do spożycia przez ludzi przed dniem 15 maja 1997 r., niezależnie od dat przystąpienia państw członkowskich do Unii. Może to być np. żywność nowoopracowana lub innowacyjna bądź też wyprodukowana z zastosowaniem nowych technologii i procesów produkcji. Do nowej żywności zalicza się również tradycyjną żywność pochodzącą z państw trzecich, tj. spożywaną poza obszarem Unii Europejskiej, która nie została wprowadzona do obrotu na rynek unijny na masową skalę. Aby pozostać w zgodzie z aktualnie obowiązującym prawem produkty produkty "nowa żywność" mogą być oferowane wyłącznie osobom pełnoletnim do zastosowania zewnętrznego.
